عواقب خطرناک ریاست طلبی
عواقب خطرناک ریاست
طلبی
این مطالب رو می‌نویسم فقط برای آنان که می‌خواهند درانتخابات مجلس شورای اسلامی وخبرگان رهبری شرکت کنند وهدفی جز ریاست طلبی و سرکرده مردم بودن ندارند مخصوصاً اصلاح طلبان بی درد ومرفّه جامعه که به همه انگ دگم‌اندیشی وکوته‌فکری می‌زنند. ودر آخر هم از خدا می‌خواهم که آخر وعاقبت همه را به خیر کند.
ریاست خواهی و ریاست طلبی در اسلام مورد نکوهش واقع شده و در برخی موارد این میل و گرایش عامل نابودی انسان معرفی می‌شود.
پیامبر خدا (ص) در مذمت ریاست طلبی فرموده‌اند: «هر کس دوست داشته باشد که مردم در برابرش به تعظیم بایستند، جایگاهش در دوزخ است.»
امیرمومنان علی (ع) می‌فرمایند: «ریاست [مایه] نابودى است.»
امام باقر (ع) نیز فرموده‌اند: «در پى سرکرده بودن مباش که دنباله رو مى‌شوى.»
امام صادق (ع) می‌فرمایند: «از نجواهاى خداوند متعال با موسى علیه السلام این بود که: «به حال کسى که مردم از او خشنودند غبطه مخور، تا آن که بدانى خدا هم از او خشنود است و به حال کسى که مردم فرمانش را مى‌برند نیز غبطه مخور زیرا طاعت و پیروى بناحقّ مردم از او، باعث هلاکت او و پیروانش باشد.»
رسول خدا (ص) همچنین می‌فرمایند: «نخستین بار خداوند متعال به شش خصلت نافرمانى شد: دنیا دوستى، ریاست طلبى، شکم پرستى، زن بارگى، علاقه مفرط به خواب و آسایش طلبى.»
علاوه بر این، روایات خطرات ریاست طلبی برای دین را گوشزد کرده‌اند.
امام باقر (ع) می‌فرمایند: «مال دوستى و جاه طلبى به دین مؤمن زودتر خسارت مى‌زند تا حمله دو گرگ درنده به گله‌اى بى‌شبان؛ که یکى از جلوى گله حمله آورد و دیگرى از پشت آن.»
امام صادق (ع) درباره عواقب سوء ریاست طلبی فرموده اند: «بدترین شما کسى است که دوست دارد پشت سرش راه روند، چنین کسى ناچار یا دروغ پرداز است یا سست رأى.»
منابع:
کافی
بحارالانوار
میزان الحکمه
سحر
