دست به هم دادن و مصافحه
دست به هم دادن و مصافحه
از أبى عبیده، گوید: من با امام باقر (ع) هم کجاوه بودم و نخست من سوار می شدم و سپس او سوار می شد و چون در کجاوه جا به جا می شدیم سلام می کرد و احوال پرسى مفصلى می نمود چون مردى که مدّتها است رفیق خود را ندیده است و دست می داد و مصافحه می کرد، گوید: و چون پیاده می شدیم، آن حضرت پیش از من پیاده می شد و چون من با آن حضرت روى زمین استوار می شدیم، سلام می کرد و احوال پرسى کسى را می کرد که از رفیق خودخبرى نداشته، من گفتم: یا ابن رسول اللَّه، شما کارى می کنید که نمی کنند آن را کسانى که نزد ما هستند و اگر یک بار هم بکنند باز بسیار است. امام فرمود:مگر تو نمی دانى در مصافحه چه فضیلتى است؟ به راستى دو مؤمن به هم بر می خورند و یکى با دیگرى دست می دهد و مصافحه می کند و پیوسته گناه آنها فرو می ریزد از آنها چنانچه برگ درخت فرو می ریزد و خدا به هر دو نظر دارد تا از هم جدا شوند. أصول الکافی / ترجمه کمرهاى، ج4، ص: 533
سید علی غضنفری