به عمل کار برآید، نه انتساب به بزرگان

به عمل کار برآید، نه انتساب به بزرگان

هر آینه گرامی ترین شما نزد خدا ،پرهیزگارترین شماست.

 حضرت على بن موسى الرضا(ع ) برادرى دارند به نام زید. رفتار این برادر چندان مورد رضایت امام نبود. در وقتى که امام در مرو بودند، روزى در مجلس حضور داشت . حضرت در حالى که سخن مى گفتند متوجه شدند که زید عده اى را مخاطب قرار داده، دم از مقامات خاندان پیغمبر مى زند و بطور غرور آمیزى دائما (نَحْنُ نَحْنُ): ما چنین ...ما چنان ... مى گوید. امام سخن خود را قطع کرده زید را مخاطب ساخته فرمودند:

 این سخنان چیست که مى گویى ؟! اگر سخن تو درست باشد و فرزندان رسول خدا وضع استثنائى داشته باشند؛ خداوند بدکاران آنها را معذب نکند و عمل نکرده به آنها پاداش دهد، پس تو از پدرت موسى بن جعفر در نزد خدا گرامى ترى، زیرا وى خدا را بندگى کرد تا به درجات قرب نائل آمد و تو مى پندارى که بى آنکه بندگى خدا کنى مى توانى در درجه موسى بن جعفر قرارگیرى

!

امام آنگاه رو کردند به حسن بن موسى الوضّاء که از علماى کوفه بود و در آن مجلس حضور داشت؛ فرمودند: علماى کوفه این آیه را چگونه قرائت مى کنند:

قَالَ یَا نُوحُ إِنَّهُ لَیْسَ مِنْ أَهْلِکَ إِنَّهُ عَمَلٌ غَیْرُ صَالِحٍ

وى پاسخ داد آنان چنین مى خوانند: إِنَّهُ عَمَلٌ غَیْرُ صَالِحٍ
یعنى او فرزند تو نیست و از نطفه تو نیست

.

 امام فرمود: چنین نیست ، آیه را غلط میخوانند و غلط تفسیر مى کنند؛ آیه چنین است : إِنَّهُ عَمَلٌ غَیْرُ صَالِحٍ یعنى فرزند تو خودش ناصالح است . او واقعا فرزند نوح بود او بدان جهت از درگاه خدا رانده شد و غرق شد که شخصا ناصالح بود با اینکه فرزند نوح بود.

پس فرزندى و انتساب به پیغمبر و امام سودى ندارد، عمل صالح لازم است.

  

إِنَّ أَکْرَمَکُمْ عِندَ اللَّهِ أَتْقَاکُمْ
هر آینه گرامی ترین شما نزد خدا ،پرهیزگارترین شماست.