از خدا جوییم توفیق ادب/ بی‌ادب محروم‌ماند از لطف‌ ربّ

یاقوت مستعصمی از اَنَس روایت می‌کند که درخدمت حسین علیه‌السّلام بودم؛ کنیزکی دسته‌گلی برای آن حضرت آورد. حسین علیه‌السّلام فرمود:

"انتِ حُرَّهُ لِوَجهِ اللّه تَعالی"؛ "تو برای خدا آزادی."

گفتم: کنیزکی یک دسته‌گل برایت آورده و تو او را آزاد می‌کنی؟ فرمود: این‌چنین خدا به ما ادب آموخته‌است؛ زیرا می‌فرماید:

" وَإِذَا حُیِّیْتُم بِتَحِیَّةٍ فَحَیُّواْ بِأَحْسَنَ مِنْهَا أَوْ رُدُّوهَا"؛ "و چون به شما تحیّت و درودی گفته‌شد، شما تحیّتی نیکوتر از آن یا همانند آن را بگویید." (1)

و نیکوتر از این دسته‌گل، آزاد ساختن او بود. (2)

 

 منبع: آیینه‌ی جمال: نگرشی بر مکارم اخلاق امام حسین (علیه‌السّلام)، آیت‌اللّه شیخ لطف‌اللّه صافی گلپایگانی.

(1) سوره‌ی نساء، آیه‌ی 86./ (2) سموالمعنی، ص159؛ ابوالشهداء، ص72.