اعما ل ما در باطن ما کاشته شده ، رشد می کنند.
همه اعمال ما در باطن ما کاشته شده ، رشد می کنند
هر فعل و نیّتی که از ما صادر می شود، مثل یک بذر در باطن ما کاشته شد ه ، رشد می کند
هر فعل و نیّتی که از ما صادر می شود، مثل یک بذر- هر چند به ظاهر ناچیز- در باطن کاشته شده ، رشد می نماید . باغ و کاخ و درخت و ... خود انسان است و لذّت برنده هم خود انسان است.
مار و عقرب و آتش و ... نیز همان خود انسان است. مار آخرت چون عین و باطن فعل انسان است، هرگز از او جدا نمی شود. فعل و نیّت نمی تواند از انسان جدا شود و نزدیکترین چیز است به خود انسان. انسان چنین وجود شگفت انگیزی است.
عمل بد و نیت شوم انسان نیز مانند بذری در وجود انسان ، در حقیقت انسان کاشته شده ، رشد می کند مگر این که انسان توبه کند و با عمل خیر آن را جبران کند.
از نظر اهل آخرت و اساتید اخلاق ، خیلی از مشکلات و مصائب شخصی و اجتماعی رشد کشته های شوم و گناه آلوده آدمیان است که قبلاً توسّط خود انسان و انسانها کاشته شده است.
وظیفه اقتضا می کند که انسان به فکر حلّ آن مشکلات و رفع آنها باشد امّا بدون افسردگی و یأس و عقده و ناامیدی و خود باختگی ...
اهل آخرت در قبال مشکلات و مصائب روحیّه ی خاص دارند نه تنها خود را در برابر آنها نمی بازند بلکه از مشکلات استفاده ی تربیتی کرده خود را تربیت می کنند . (تهدید را به فرصت تبدیل می کنند ).
اهل آخرت و عرفان مشکلات را ریشه یابی می کند و به خودش نسبت می دهد. چنین برخوردی با مشکلات و مصائب موجب نورانیّت میشود و ای بسا سئیات را تبدیل به حسنات می نماید .
انسان با رشد معنوی احساس آرامش می کند، روحیّه اش محکم می شود و پیش می رود. در این موقعیّت کمترین انحرافی ندارد و در مسیر صحیح قدم بر می دارد. متوجّه می شود که برای همین به این عالم آمده است. این همه در درون او جاری است.
نباید گمان کرد کسی که در مسیر معارف الهی قدم بر می دارد، گوشه گیر و مشغول ذکر و عبادات و ... است. این مشکلات و مصائب یا خوشی ها غیراهل آخرت را تخریب می کند چون نمی توانند در مسیر صحیح هدایت کنند و تحلیل درستی ندارند و به هم می ریزد.
منبع : سایت ارزشی و ارزنده بینش
