حکایت ناهارآیت الله میرزا جواد آقای تهرانی (ره) درخبرگان

بسیاری از افراد، حساسیتی که به اموال خود دارند، نسبت به بیت المال ندارند، در حالی که مسئولیت انسان نسبت به بیت المال بیشتر از اموال شخصی است، که خداوند امانت داری را از صفات مومنان بیان کرده است: وَالَّذِینَ هُمْ لِأَمَانَاتِهِمْ وَعَهْدِهِمْ رَاعُونَ.

حکایت ذیل نشان از دقت بالای عضو فقید مجلس خبرگان رهبری در حفظ بیت‌المال دارد.

حکایت؛ آیت الله میرزا جواد آقای تهرانی (ره) از عرفا بوده و در حفظ بیت المال دقت فراوان داشتند، هنگامی که ایشان به عنوان نماینده مجلس خبرگان انتخاب شدند، سعی می کردند از بیت المال استفاده نکنند و زیاد احتیاط می کردند؛ حتی از غذای آنجا هم نمی خوردند.

ایشان می فرمود: من وقتی در مجلس خبرگان برای تدوین و تنظیم قانون اساسی شرکت می کردم، شب‌ها در منزل فرزندم در تهران بودم، روزها ایشان مرا با ماشین شخصی خود به مجلس می برد و ظهر برای ناهار برمی گرداند و مجددا عصر می برد، چون مسافت راه از مجلس تا خانه طولانی بود من به ایشان گفتم لزومی ندارد برای ناهار به منزل بیایم؛ همانجا چیزی می خورم.

قرار شد من ظهرها در مجلس بمانم، اما چون نمی‌خواستم از غذای بیت المال استفاده کنم، صبح که از منزل بیرون می رفتم چند عدد میوه ( سیب یا پرتقال و ...) با خود می بردم، ظهر برای خواندن نماز پائین می‌آمدیم، پس از پایان نماز، مراقب بودم رفقا برای صرف ناهار بروند و کسی متوجه من نباشد. آن وقت می‌رفتم و میوه‌هایی را که با خود آورده بودم از جیب درمی آوردم و می خوردم، این ناهار من بود، بدون این که کسی متوجه شود.

سرکه بودی با نمک بر خوان او                       نه ز بیت‌المال بودی نان او